Ekonomika in history

Kringlokalen. Elke vereniging heeft er nood aan om zich thuis te voelen; een eigen plek te hebben in onze gezellige studentenstad. Bij Ekonomika is dat niet anders. Doorheen de jaren kreeg onze studentenvereniging steeds meer nood aan een eigen stek om studenten te ontvangen en de werking te vergemakkelijken. Een plek waar het bestuur samen kan komen en Ekonomika een werkelijke, tastbare dimensie krijgt, en vooral waar mensen gewoon gezellig samen kunnen zijn. En zo geschiedde. Van een Ekonomika-huis in de jaren ’50 tot Ekobar en de Kursusdienst, fakbar Dulci, het Onderwijslokaal in de faculteit en talloze opslagplaatsen en vergaderruimtes vandaag: Eko-locaties hebben een rijke geschiedenis. We blikken in deze editie van Ekonomika in History even terug op het ontstaan van Ekonomika’s “thuis”.

HET EKONOMIKA-HUIS

Voor wie zich het studentenleven in de jaren ’50 nog herinnert, klinkt het waarschijnlijk niet vreemd in de oren dat elk, maar dan ook élk studentenkot, een rasechte kotmadam had. Dat was de norm; studenten die zonder toezicht buiten het ouderlijk huis leefden, dat viel simpelweg niet te vertrouwen. In het jaar 1953 echter, trok het bestuur van Ekonomika gezamenlijk het huis met adres Vesaliusstraat 75 in. Alle leden van het bestuur zaten zo samen op kot, als allereersten in Leuven zonder kotmadam. In die tijd werd het door velen onverantwoord en onaanvaardbaar genoemd, maar dankzij de tussenkomst van Ekonomika-peter professor Cardijn krijgt het bestuur een speciale goedkeuring van de rector, op één voorwaarde … Er moet een pastoor in het huis leven.

Het secretariaat van de vereniging wordt in hetzelfde huis ondergebracht en op die manier ontstaat Ekonomika’s eerste officiële thuishaven. De grondverdieping werd volledig als vergaderruimte gebruikt, waar ongeveer veertig man terecht kon. Gevolg: geen moment rust in het Ekonomika-huis. 24/24 komt er volk over de vloer, zowel studenten als ex-bewoners en zelfs professoren, die een eigen stoel aan de vergadertafel konden kopen om zo de vereniging te sponsoren. Het huis wordt al snel een Leuvense legende: zo gaan er als een lopend vuurtje verhalen de ronde over gestolen eenden uit het stadspark, dakklimmen als sport en een gezonde “competitie” met het aan de overkant gelegen Huis der Kongolezen.

Helaas was het Ekonomika-huis geen erg lang leven beschoren. In het jaar 1962 worden de deuren voorgoed gesloten, en de volledige community die de voorbije negen jaar ettelijke uren gespendeerd had in deze eerste thuishaven, werd op de hoogte gesteld door middel van een heus rouwbericht. Ekonomika is echter gekend voor haar veerkracht, en bijna gelijktijdig met het sluiten van het huis werd de rouwperiode ondersteboven gekeerd door de inhuldiging van de nieuwe thuishaven van de vereniging, die tot op heden blijft floreren: de legendarische Ekobar.

BROODJES, WERKEN, MAAR VOORAL GEZELLIG SAMENZIJN

Tegelijk met de ingebruikname van het VHI (Vanden HeuvelInstituut) door het Handelskot in 1962, krijgt Ekonomika onder leiding van praeses Wim Moens een eigen stek in de kelder onder het gebouw, als geschenk van toenmalig decaan professor Frans Van Winckel. Het concept? Een plek waar studenten kunnen ontspannen tijdens de springuren, een drankje nuttigen of een broodje kopen in gezelschap van hun medestudenten – en proffen! Ekobar werd in de begintijd namelijk frequent door professoren bezocht om een gemoedelijke babbel te slaan met hun studenten … of ze mee te lokken naar hun lessen natuurlijk. Vanaf het begin was Ekonomika verantwoordelijk voor de uitbating van de bar en de broodjesbar staat al snel gekend om de goedkoopste broodjes van Leuven. Een tijdlang was er een echte “barmoeder” die de zaak runt, terwijl het bestuur van Ekonomika inspringt tijdens drukke momenten.

Volgende week wordt Ekobar 56 jaar, en ook al bevindt de bar zich nog steeds in de kelder onder het VHI, de plek is doorheen de jaren grondig veranderd. Later in de jaren’60 ontstaat namelijk een nieuwe functie in het praesidium, die volledige verantwoordelijkheid krijgt voor het runnen van de bar. Victoria Tadevosian, vice-praeses Ekobar voor het 89e werkingsjaar van Ekonomika en masterstudente TEW, getuigt over haar functie.

“Ekobar is een plek waar elke economist zich thuis voelt en komt genieten van een hapje en drankje aan zeer democratische prijzen. Dat is sinds de oprichting al de insteek geweest.Tevens is het een plek om samen met vrienden te kunnen ontspannen, groepswerken te maken met medestudenten en tot rust te komen tussen de lessen door. Volgens mij is het cruciaal voor een vereniging om een kringlokaal te hebben, niet alleen om onze werking te vergemakkelijken, maar ook om een soort tweede thuis te creëren voor onze leden en ons bestuur.

Ook de Kursusdienst kun je terugvinden in deze ruimte. Deze wordt uitgebaat door een apart comité in Ekonomika, met een eigen vice-praeses. Daarnaast hebben we ook een vergader- en werkruimte voor het praesidium, het “Financiënkot” waarin het volledige financiële beheer van onze vereniging wordt geregeld en een aantal opslagruimtes die simpelweg nodig zijn voor een werking zo groot als de onze.”

THEMAWEKEN

Victoria: “De werking van Ekobar wordt uitgevoerd door mezelf, als vice-praeses, en mijn 10 comitéleden. Elk van ons draait mee in het uitbaten van de bar, en daarnaast hebben alle comitéleden ook een specifieke verantwoordelijkheid. Zo heb ik comitéleden die themaweken uitwerken, activiteiten organiseren in Ekobar zoals barbecues, winacties, eetwedstrijden enzovoort, de promotie van Ekobar uitwerken, de voorraad beheren, onze financiële gezondheid opvolgen … Mijn takenpakket bestaat vooral uit het ondersteunen en aansturen van het comité en het opvolgen van de goede werking waarbij vooral het voorraadbeheer belangrijk is, aangezien we een just-in-time management hanteren met moeilijk houdbare producten. Daarnaast is het ook cruciaal dat ik als vice-praeses de sfeer in mijn comité optimaal houd en er voor zorg dat zij zowel een leerrijk als geweldig leuk jaar beleven als comitéleden Ekobar!

Intussen presteert Ekobar indrukwekkend als zaak. Elke dag verkopen we zo’n 200 broodjes aan de Leuvense student en het aantal transacties loopt zelfs op tot 250 per dag, aangezien we ook lekkernijen zoals croques, worstenbroodjes, soep, dessertjes en een heleboel frisdrankjes verkopen. Dat maakt me erg trots! Werken in Ekobar is ook erg sociaal: je komt constant met onze studenten in contact en zo vorm je eigenlijk, samen met de Kursusdienst, een zeer belangrijk raakpunt van Ekonomika voor de studenten. In mijn functie als vice-praeses voel ik me ook een beetje alsof ik m’n eigen zaak gestart ben. Ik ben er continu mee bezig en de goede werking van de bar ligt mij enorm nauw aan het hart. Ik leer er zelf ook enorm veel uit en ben dankbaar dat ik de kans heb gekregen deze uitdaging aan te gaan.”

PINTJE DRINKEN, PINTJE KLINKEN DOORHEEN DE JAREN: DEN DULCI

Een andere, misschien nog meer legendarische, Eko-locatie is de intussen 29 jaar oude fakbar van de vereniging, met een naam die weerklinkt in de leuze van Ekonomika die al sinds 1930 alom bekend is: Den Dulci. Het café, op dit ogenblik gelegen in het begin van de Naamsestraat, is er echter niet op één, twee, drie gekomen… De goesting van de economisten om een eigen café te hebben, was er al lang voor Dulci het levenslicht zag en het is dan ook niet verwonderlijk dat er al veel langer dan die 29 jaar een geschiedenis loopt van wat uiteindelijk onze eigen fakbar zou worden.

De eerste beweging richting een fakbar kwam er eind jaren ’60 met de Ekonomika Bar op de hoek van de Dekenstraat en de Geldenaakse vest. Hier krijgt Ekonomika twee verdiepen die ze kan uitbaten; de één voor muziek, gekeuvel en hier en daar een dansje, de ander voor kaarten en pintjes nuttigen. Helaas verloor deze eerste aanzet naar een café stilaan zijn levensvatbaarheid en in het jaar ’77 moest het praesidium de deuren van het pand voorgoed achter zich dichttrekken.

Maar opgegeven werd er uiteraard niet … Een aantal jaren later neemt een oud Ekonomika-lid een café over op de hoek van de Vesaliusstraat en de Tiensestraat en doopt het om tot de nieuwe Ekonomika Bar. Even later gaat de bar over in de handen van de broers Van Marsenille, met Marc ook een economist, en zij veranderen de naam naar de vader der economisten, ‘De Mercuur’. Uiteraard was deze nog steeds in privé-handen, waardoor het geen echte fakbar werd, maar de verregaande afspraken en samenwerking gaven dat idee wel. Ook dit verhaal stopt echter abrupt, wanneer de broers het café doorverkopen en de samenwerking gestaakt wordt. Derde keer, goede keer, dacht het praesidium van het 60e werkingsjaar, maar deze keer voor écht. Onder leiding van de allereerste vice-praeses Fakbar Lucien de Weerdt ziet Den Dulci in 1990 eindelijk het licht.

De eerste jaren van Den Dulci bevindt deze zich nog in de Dekenstraat, maar nog voor deze een volwaardige kindertijd kon beleven, werd ze om externe factoren al gauw opgedoekt. Geen probleem, Ekonomika was voorbereid, en onmiddellijk wordt een nieuwe locatie voor de fakbar gevonden, ditmaal op de hoek van de Ravenstraat en de Tiensestraat, waar tot op de dag van vandaag nog een uithangbord van Den Dulci te zien is. Dit betekent meteen de geboorte van het echte danscafé zoals we het vandaag kennen.

Ook dit is echter niet het nieuwste hoofdstuk in het verhaal van de fakbar. Vier jaar geleden besloot Ekonomika een laatste keer te verkassen, ditmaal naar het prachtige pand op de Naamsestraat, en sindsdien kunnen feestende economisten hier terecht. Dulci kent op dit moment twee verdiepen, waarvan het onderste een grote feestruimte bevat en daarboven zich de lounge bevindt, waarin privéfeestjes kunnen doorgaan. Ook de bovenste verdiepen van het huis zijn in handen van de fakbar, waarin een bureau, een terras en helemaal bovenaan zelfs een groot studentenkot zijn ingericht. Daarin verblijft traditioneel de vice-praeses Dulci tijdens zijn of haar werkingsjaar.

Menig student wordt elke avond in Dulci verwelkomd door een team vrijwillige tappers, onder leiding van één comitélid Dulci, die in interne kring Hoofdtappers worden genoemd. Zo zorgt de vice-praeses met deze acht hoofdtappers een jaar lang voor de uitbating van het café. Door studenten, voor studenten: ook voor Dulci is deze spreuk van toepassing, en zo mag het nog vele jaren doorgaan. Om het met de leuze van de fakbar zelf te zeggen: “There’s only one way of life, and that’s den Dulci, den Dulci, den Dulci!”

NIEUWE FACULTEIT, NIEUWE LOKALEN

Ekonomika blijft uitbreiden, ook in geografisch opzicht. In het 87e werkingsjaar krijgt Ekonomika een lokaal in het nieuw aangeworven faculteitsgebouw, het College van Premonstreit, op de Naamsestraat. Het idee is om alle services voor studenten samen te brengen op één locatie, waarna men het hele College omdoopt tot het House of Students. Het lokaal wordt het Onderwijslokaal genoemd, naar de functie binnen Ekonomika die zich bekommert om de ondersteuning en vertegenwoordiging van de FEB-student. In dit lokaal kunnen economisten terecht voor al hun onderwijsgerelateerde vragen.

Een groeiende vereniging heeft steeds meer nood aan ruimte om de werking te ondersteunen, en daarom komen er ook meer en meer ruimtes ter beschikking van Ekonomika voor opslag en voorraadbeheer. Daarnaast krijgt de vereniging boven het legendarische Café Universum een ruimte aangeboden waar elk kandidaat-praesidium zijn/haar Kiesweek kan voorbereiden, en al snel kreeg deze plek de naam Campagnekot. Zelfs een heuse opslagplaats voor alle Kiesweek-gerelateerde zakenwordt ingericht.

Kortom: Ekonomika groeit, en haar thuisbasissen groeien mee. Zo kunnen we alleen maar benieuwd zijn naar de toekomst van al deze bars, cafés, vergaderruimtes, lokalen en services, en geldt deze Latijnse spreuk ook voor alle plekken waar de economist zich thuis kan voelen: Ut Vivat, Crescat Floreatque Ekonomika!

Arnout Debucquoy