IN MEMORIAM

GUY VOS


Op 27 juli is Guy Vos op de leeftijd van 78 jaar overleden. Guy Vos was praeses van Ekonomika Studenten in 1962-63 en bleef sindsdien steeds een actief lid van Ekonomika. Hij was één van de iconen van onze alumnivereniging waardoor Ekonomika Alumni vandaag zo succesvol is. Het is met grote droefheid dat wij van hem afscheid moeten nemen.

De verdiensten van Guy Vos voor onze alumnivereniging kunnen moeilijk overschat worden. Het is niet eens overdreven te stellen dat zonder hem er vandaag geen Ekonomika Alumni meer zou zijn. En ook geen ECONnect, voorheen Ekonomika Berichten.


Guy, jij was begin jaren 1980 verantwoordelijke uitgever en hoofdredacteur van het tijdschrift van de toenmalige Ekonomika Senioren. Het tijdschrift heette toen nog ‘Ekonomika Berichten’. Dat verscheen elk kwartaal met nieuws van en over de alumnivereniging. Als lid van het bestuur en van de ‘inner circle’ van Ekonomika Senioren genoot jij het vertrouwen van de seniorenvoorzitters zoals prof. Robert Vanes en Karel Tavernier, en van gevestigde waarden zoals Jef Van Gronsveld, Frans Vreys, René Piot, Rik Lenaert, Pol Bastin, Piet Cardijn en vele anderen. Jaren bracht je het nieuws van en over de vereniging bij de leden, via het tijdschrift.


Maar begin jaren ’80 – in volle beroepscarrière – zocht je naar opvolging. Die vond je bij de jongeren in de vereniging. ‘Bewijs eerst maar eens wat je kan’ was de boodschap van Guy Vos en het bestuur en wij kregen het hoofdredacteurschap toegeworpen. Met een nieuw redactieteam zetten we de rijke traditie verder, en het tijdschrift bestaat nog steeds, nu als ECONnect, in samenwerking met de faculteit en met Ekonomika studenten. Je organiseerde bij jou thuis in Winksele de trimestriële redactievergaderingen en je bleef de zaken in goede banen leiden als verantwoordelijke uitgever. De redactievergaderingen waren steeds een feest, met de immer gastvrije ontvangst door je charmante echtgenote Lieve, en altijd met vele verhalen van en over Ekonomika, elk vanuit zijn ervaring. Het redactieteam kreeg vele nieuwkomers, maar die positieve sfeer bleef steeds dezelfde. Waarom is dit belangrijk? Omdat daardoor het tijdschrift niet ter ziele is gegaan. En integendeel: een nieuw elan heeft gekregen. Jouw goede raad was daarbij zeer welkom. Niet alleen omdat je met je wijsheid de ‘sturm und drang’ van de nieuwe Ekonomika-hemelbestormers in goede banen leidde, maar ook omdat je je rijke ervaring aan ons doorgaf. Die ervaring had je voor een groot deel professioneel opgebouwd bij de elektriciteits maatschappij Unerg, als communicatieverantwoordelijke. Ook daar werd er onder jouw leiding een personeelsblad uitgegeven en het was die ervaring die je met het redactieteam deelde. De do’s and don’ts. Enkele jaren later ging Unerg op in fusiebedrijf Electrabel, samen met EBES en Intercom. Je voelde je toen als begin vijftiger nog te jong om ‘uit te bollen’ en ging er vol voor om die communicatiefunctie, vooral de interne communicatie, te bemachtigen. Niet evident. Want in een fusie met drie zijn er altijd twee ‘teveel’, maar je haalde het. En je deed dat werk met veel inzet en plezier tot aan je pensioen.


De redactievergaderingen bij jou thuis, vele jaren lang, gaven ons ook een mooi beeld van je gezinsleven, met echtgenote Lieve, en de twee zonen Filip en Michel, toen nog pubers. Je was een gevoelsmens, een hartelijke persoon, een echte familieman, zeer loyaal en heel joviaal. Honderden mensen kenden je goed, en waardeerden je, en dat was dus lang voor facebook.

Maar niet alleen het tijdschrift, ook de alumnivereniging zelf heb jij gered. Ja, dat klinkt nogal zwaar, maar het is echt wel het geval.


We schrijven 1987-88. Ekonomika was toen al één van de meest succesvolle verenigingen van het land. Maar toen was het nog Ekonomika Senioren, een ‘old boys network’ van vrienden uit de studententijd. De jongere garde rond ondergetekenden, maar ook bv. oud-praeses Guy Libens, en Guido Van Camp, Eddy Verhelst e.a. wilden er een moderne alumnivereniging van maken, een Ekonomika Alumni voor alle afgestudeerden aan de Faculteit, zoals ze vandaag nog steeds bestaat.

En omdat elke verandering weerstand oproept, en omdat wij toen als jongeren ongeduldig en ambitieus waren – ook wel de ‘jonge Turken’ genaamd – liepen de discussies soms hoog op. Op een Senaatsvergadering van Ekonomika Alumni in het Egmontpaleis in Brussel in 1988 eisten wij een beetje onbesuisd het voorzitterschap op, nadat we het ondervoorzitterschap geweigerd hadden. Was er toen niet jouw handige én succes -volle bemiddeling geweest, dan zou Ekonomika toen misschien gesplitst geworden zijn, of vandaag zelfs niet meer bestaan. Guy Vos en het gezond verstand hebben toen gelukkig gezegevierd. Het resultaat dat jij bereikte, was: we creëerden de functie van afgevaardigd-bestuurder van Ekonomika Alumni, naast de voorzitter. Ekonomika Alumni kreeg een moderne structuur, een transparante werking, een open budget, én kon werken met de goedkeuring van de ‘oude garde’.


Jij bleef ook zeer actief bij de Ekonomika Senioren zelf. Sinds de nieuwe structuur waren de Senioren zij die minstens 40 jaar geleden met hun studies begonnen waren, en de jubilarissen waren/zijn zij die al vijftig jaar geleden Ekonomika-student waren. De traditionele jaarlijkse bijeenkomst van de Senioren in de Faculty Club in Leuven in de lente lieten jij en Lieve nooit aan jullie voorbijgaan. Het was telkens het Grote Weerzien.


Ekonomika was voor jou een belangrijk deel van je leven. Een belangrijk deel van Ekonomika is tevens Guy Vos. We zullen je eeuwig erkentelijk blijven voor je grote verdiensten. Maar vooral voor de warme, intense vriendschap die wij, en zovelen onder ons, van jou al die jaren hebben mogen ontvangen. We zullen je missen.


Fa Quix en Freddy Nurski